Synopsis

​

Hibiya-park is een oase van rust in het midden van Tokio. Daar komen dagelijks de medewerkers uit de omringende gebouwen om pauze te nemen. Een van hen – een jongeman, de hoofdpersoon en verteller van dit verhaal – heeft vandaag in dit park dezelfde vrouw gezien met wie hij eerder in de metro een paar woorden heeft gewisseld, toen de trein onverwachts stilviel. Vanaf dat moment komt hij haar vaak tegen en samen observeren ze de andere bezoekers van het park. Hij wordt getroffen door de rake opmerkingen die de vrouw maakt over hen, maar ook over hemzelf. In het ritme van deze ontmoetingen treden we in de voetsporen van de verteller en volgen we zijn niet bepaald conventionele leven.

 

Shuichi Yoshida ontving voor Park Life de Akutagawaprijs, de meest prestigieuze literaire prijs van Japan.

 

​

​

​

Recensies

​

'Met PARK LIFE is een kleine parel uit de Japanse literatuur ontsloten.' De Morgen

 

'Park Life laat je niet meer los.' Knack Focus

​

'Vervreemdend, maar erg mooi.' Argus

​

'Het bijzondere park [...] wordt een wonderschone metafoor voor het leven met al zijn grillige ontmoetingen en onbeantwoorde vragen.' Tzum

 

'Een boek vol charme.' Planete Japon

​

'Park Life, een ode aan de traagheid.' Pen

​

'Een raadselachtig verhaal.' Glynne Walley’s J-lit site

​

'De echte hoofdfiguur van het verhaal is dit park, waar van alles kan gebeuren, waar je je dagelijkse sleur vergeet.' 

aVoir aLire

​

'Yoshida verbeeldt met veel humor en frisheid onverwachte en eigenzinnige taferelen uit het dagelijkse leven.' Page

​

'Komische situaties, eigenzinnige dialogen, voorliefde voor het

onverwachte zijn enkele van de middelen waarvan de getalenteerde

Shuichi Yoshida zich bedient.' Livres Hebdo

 

'Dit relaas wemelt van de geraffineerde charme en subtiele onthullingen over de zin van het leven.' Le Canard enchaîné

 

'Shuichi Yoshida werpt licht op het gevoel van vervreemding van de huidige generaties.' Università Ca'Foscari, Venezia

 

'Rustgevende en gevoelige lectuur. […] Deze korte roman is een ode aan de vergankelijkheid, aan de frisse lucht, aan die momenten waarop de tijd lijkt stil te staan.' aVoir aLire

​